Orchesterdämmerung

Vannacht is met een enorme klap het orkest dat jaren boven de vleugel hing van de muur gedonderd. Ik lag blijkbaar op mijn linkeroor: niks gehoord. Techniek: kleurpotlood op hoe heet dat dikke zachte papier ook al weer, 70x100 cm. Het bobbelt omdat het los in de lijst zat, niet opgespannen.

EINDELIJK BHEROEMD!

Flitsend

Alle vier flitsend: de motor, de paal, mijn pre-1967 Brownie en ik, die met doodsverachting deze sportfoto (?) maakte. Nou ja, het enige dat bewoog was de sluiter van de camera, en zelfs die niet al te snel.

Hoogspringer

15 x 25 centimeter, Staedtler Mars Lumograph 100 6B. De sculptuur is in Darwi classic, 30 centimeter.

Sacramentsdag

De monstrans. Een wolk misdienaartjes en akoulieten (schreef je dat zo?). Eerbied, en een gevoel van belangrijkheid. Of, terwijl om elf uur 's avonds alle klokken hun hart uitstorten over de stad, minstens vijf bisschoppen en meer dan duizend zustertjes, broeders, hoogwaerdigheidsbekleders en leden van exclusieve ordes gebeden prevelend voortschrijden - een toeristische attractie.

Splash! (SF9)

En soms was zo'n foto inspiratie voor een pastel. Waarbij het "water" op nogal onorthodoxe wijze op, of zelf in, het papier werd gehamerd. Zodat, uche-uche, niet alleen mijn atelier, maar mijn hele huis onder het pastelgruis kwam.

Sportkleding (SF8)

Eind jaren tachtig had ik het zwemfotograferen al aardig onder de knie - maar met de sportfondsendresscode had ik zo te zien nog moeite... (Zwemonderwijzer John kreeg de Canon FD 400mm SSC gelukkig niet helemaal scherp)

Kunstenaar (2)

A propos - teken jij nog wel eens, Janssen? Jawel hoor. Soms zelfs met een kleurpotloodje, op een markt, zoals mijn collega hieronder. Hij de bloempjes, ik de kraampjes.

Kunstenaar (1)

Onderschat hem niet: HIJ KIJKT.