Dunque,
Mijn eerste zelf gekozen pianostuk, bij Van Deinse, was de negende nocturne van Chopin. En Chopin, alleen bezig met zijn eigen gevoelens, bleef tientallen jaren voor mij DE componist. Lekker de piano strelen, kneden, kastijden. Najaar 2008 had ik zo ongeveer alles van hem gespeeld. Tijd voor: tatáá: Beethoven, want dat is iets heel anders. En meteen maar alle sonates (behalve de laatste, die is me te lang).
Niet meer ik en mijn instrument, maar de wereld in klankfilosofie. Sjònge.
Inmiddels begint mijn vleugel onder mijn passie te lijden, maar mijn trouwe vriend blijft zijn best doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten