In de jaren zeventig maakte het electronische orgel zijn grote, korte vlucht. Ik had thuis twee piano's, maar ik kreeg nieuwe leerlingen met orgels. Variérend van harmonium met stofzuiger, tot echte Hammond. Dus moest ik er aan geloven. Het werd de grootste Eminent, met kerkorgelpedaal. Duur, dus ruilde ik mijn oude Förster concertpiano in. Prachtige klank, vederlichte aanslag, nog van voor de eerste wereldoorlog. De avond voor hij wegging speelde ik een heel programma - en jankte vervolgens mijn ogen uit mijn kop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten