Ik zit op een steen. De anderen zijn verder het dal in gegaan, maar ik wil nu gewoon in m'n eentje dit legendarische landschap bekijken. Er verschijnt een oud vrouwtje met een bos hout. Mijn dènkatalavèno en haar ontbrekende herkos odontoon maken een echt gesprek onmogelijk, maar daar gaat het ook niet om. De mannen in het dorp houden zich met onze lekke banden bezig, wij gaan met de rest op de kiek. Arcadia. Nou mijn ziel nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten