Ponte Vecchio. Jawel: erg toeristisch. Maar ik zit er graag uren op het muurtje. Ik hoor bij het meubilair, men vraagt mij de weg. Een Fransman wil weten hoe de Ahrneau in het Italiaans heet. Arno. Zijn dochtertje heeft hoogtevrees, maar samen wagen we een blik over de rand. Ik wijs een magere Amerikaanse in feilloos Engels de weg naar de verkeerde kerk. Drie buikvrije Mädels willen weten bij wie ik precies les geef, wegens gemeenschappelijke kennissen. Een kleine Siciliaanse man met stereotiep plakhaar stelt mij trots zijn dikke vrouw en studerende zoon voor. De man weet meer van hedendaagse Russische pianisten dan ik! En vlak naast mij verklaart een bril aan een Utrechtse studente zijn liefde. Aarzelend, maar openhartig, want hier spreekt toch geen mens Nederlands. Minchia!
Heel herkenbaar, al die toeristen op een hele beroemde plek. De jurk van de vrouw in de voorgrond maakt de sfeer ook een beetje nostalgisch.
BeantwoordenVerwijderen